De Wildemangroep voelt zich opgejaagd….

[karel]

April 2015:

Wij onderschrijven de bij ons geuite bezorgdheid over de gejaagdheid bij NS. Het lijkt soms de Tour de France wel, maar nu in Holland, een tijdrit van de Tour de Pays-Bas. Wie denkt met een wielerronde bezig te zijn, vergist zich. Het gaat erom hoe vaak en hoe snel de hc door de trein jakkert! Dit is nu eenmaal in het contract met de overheid afgesproken en daar worden wij (wie eigenlijk?) op afgerekend. Opzij, opzij, opzij, trap op, trap af, trap op en dat in dubbeldekkers die ronduit vijandig zijn voor knieën en ruggen. Met 6 bakken, 24 trappetjes en een stopwatch bij de hand. Een jagend peloton, maar als je bij het ouder worden in de staart terecht komt, beland je routinematig in de bezemwagen. Je kunt niet meer mee ouwe, je bent te langzaam voor dit snelle bedrijf. Weg ermee! 30 jaar gewerkt? Niet te sentimenteel worden hoor, dat is niet meer van deze tijd. Nog even voor je pensioen je BOA halen, wel vlekkeloos, want anders vervalt je bevoegdheid. Moeten wij wat anders voor je zoeken, krijg je te horen. Het voelt machteloos en vogelvrij met dit tempo. Van trein naar trein met krappe overstappen en al lopend bevraagd worden door reizigers, maar je moet wél vijf minuten voor vertrek bij je trein zijn. Trein gereedmaken en reizigers verwelkomen. Daarna iedereen tussen twee knooppunten bezoeken (wel eens geprobeerd, beste directie, in een VIRM 6?). Tussendoor nog even omroepen dat wij wel/geen vertraging hebben en alle aansluitingen melden. Maak plaats, maak plaats, want wij hebben een ongelofelijke haast.

Hoe gaan wij dat beleid kantelen? Daar is net een adviesaanvraag van maar liefst 33 pagina’s over verschenen. Vol met de inrichting van de ploegleiderswagen. Wat moet je nou met een Rolls Royce in de Tour de Pays-Bas? De wielrenners hebben genoeg aan een Skoda. Zonder gekheid: Wij lezen tussen alle accessoires door maar één ding: vervreemding van de werkvloer. Het elimineren van lokale afspraken, van de menselijke maat, van ongedwongen samenwerken en van invloed hebben op je dagelijkse werk. Dat hebben onze collega’s binnen logistiek al ervaren. Het is daar een gefragmenteerde chaos geworden waar niemand meer ergens van is. Gezamenlijk op lokaal niveau een plan trekken? Heel fout, want bijna niets past binnen de fragmentjes. We kunnen maar één conclusie trekken: het hoofdkantoor is bang macht te verliezen. “Controle loslaten” komt in het NS woordenboek niet voor; opjagen en fragmenteren des te meer, ‘verdeel en heers’ prijkt op de voorpagina.

Maar als wij om ons heen kijken is de maatschappelijke trend duidelijk. Meer decentralisatie en invloed op alle facetten van je werk, zorgt ervoor dat een bedrijf in de 21ste eeuw overleeft. Ons pleidooi is defragmenteren en decentraliseren, want zie maar: Het is gebleken dat het (gecentraliseerde) OCCR de oorzaak was van het niet opstarten van de treindienst na de grote stroomstoring. Men ging niet rijden omdat de stations vol stonden met treinen!!! Weg met die club en decentraliseren! Dicht bij de uitvoering plaatsen! Met meer contacten tussen al ons personeel dat meer verantwoordelijkheid krijgt voor het reilen en zeilen van dit prachtige bedrijf. Eenheid in verscheidenheid. Zij beschikken over de know-how om realistische doelen te bereiken. Gemotiveerde, gastvrije en betrokken medewerkers die invloed hebben op hun eigen werk, elkaar kennen en samenwerken als een echte spoorfamilie. Zij bereiken die doelen het allerbest. Dé manier om de hokjesgeest te verjagen!

Vrijheid is niet eng! Daar worden mensen gelukkig van, essentieel voor de mens. Gelukkig, als ze samen met collega’s op dezelfde werkvloer verantwoordelijkheid kunnen nemen, in plaats van roepen dat ze er niet van zijn. We moeten terug naar simpele structuren. Mensen die elkaar vertrouwen en elkaar als volwassenen behandelen, vertonen ook volwassen gedrag. Opjaagde kinderen daarentegen worden vervelend, gaan jengelen en mensen gaan sociaal gewenst gedrag vertonen, gedwee jaknikken en denken: “Wij gaan op de oude voet verder”. Met onwillige honden is het slecht hazen vangen, laat staan de Tour winnen. Zonder gemotiveerd personeel krijg je geen verandering geïmplementeerd! Gedrag opleggen en voorschrijven loopt uiteindelijk mis. De Kleilaag heeft al eens geprobeerd om iedereen op zijn linkerbeen door de gang te laten hinkelen en dat heeft jarenlang de arbeidsverhoudingen grondig verstoord. Wij zeggen: Wees niet bang, kijk naar buiten, vertrouw je mensen, geef ze verantwoordelijkheid en decentraliseer!

De Wildemangroep

dewildemangroep@hotmail.com
https://www.facebook.com/dewildemangroep

[popeye]

Tja,ik kan niet ontkennen dat daar een vorm van waarheid in zit ..

[Flip fluitketel]

In de twintig jaar van privatiseren en marktwerken zijn ze er nog steeds niet achter dat het oude spoortje zo gek nog niet was.
Het grote verschil van toen en nu is dat het bestuur van het eens zo mooie bedrijf bestond uit spoormensen met een lange staat van dienst die wisten wanneer er problemen kwamen. Nu komen er steeds nieuwe bestuurders van buiten het spoor en die moeten eerst nog leren wat dit voor een bedrijf nu eigenlijk is. Tegen de tijd dat zij het een beetje in de vingers gaan krijgen verdwijnen ze weer naar een beter betaalde job.
De politiek is geen haar beter dus daar moeten we het vooral niet van hebben.
Flip