In 1969 werden door NS 7 lokomotieven in Engeland bij Britisch Rail gekocht voor een prijs van 75.000,- gulden (ongeveer 34.000 euro) per stuk. Het zouden de laatste “klassieke” loks zijn welke bij NS in dienst zouden komen. Met de komst van de serie 1600, in 1981, zou een nieuw tijdperk qua tractietechniek aanbreken.
Nog voor de verbouwing reed een van de loks proef in Nederland, nog voozien van vacuumremmen. Een lok NS 1100 reed mee om de trein van remlucht te voorzien. Op de foto hieronder is de lok te zien tijdens deze proefrit, waarbij de tijdelijke luchtleidingen naar een in de cabine geplaatste remkraan duidelijk zichtbaar zijn.
lees verder op http://www.spoorforum.nl/spoorforum/php ... =18&t=6822
Cabine Instruktie NS lok serie 1500
-
- Beheerder
- Berichten: 742
- Lid geworden op: 04-05-2014 13:37
-
- Diamanten forumlid
- Berichten: 1150
- Lid geworden op: 08-07-2014 11:48
Ik heb er alleen tijdens wegleren mee gereden.
Het trage aanzetten naar 130 was mij ook opgevallen ondanks dat het vermogen van de zes motoren iets onder die van de 1100en lag.
Uit de historie blijkt dan ook hoe dat zat.
In Engeland werden zij ingezet in een bergachtig gebied voor reizigerstreinen met een maximum snelheid van 80 km/u. Wanneer je als constructeur dergelijke eisen onder je neus krijgt ga je iets ontwerpen wat optimaal aan deze eis voldoet. Zo snel mogelijk aanzetten tegen de helling op. De adhesie maximaal benutten en rekening houden met de maximaal toegelaten asdruk. De trekkrachtkromme moet dan een steil verloop hebben. Wanneer je een dienstregelingsnelheid van 130 km/u ambiëert heb je een vlakker verlopende trekkrachtkromme nodig.
e.e.a bereik je door het kiezen van een optimale tandwieloverbrenging.
NS heeft deze loks gebruikt voor lichte reizigerstreinen voor 130 km/u. Welicht waren zij meer dan de 1100en geschikt voor het rijden van middelzware tot zware goederentreinen. De aanzettrekkracht lag in de buurt van de 1200en. Het veelvuldig aanzetten was ook een kleiner probleem geweest met weerstand gestuurde loc'n doordat al bij zeer lage snelheden de eindstanden S, SP en P waren bereikt. En dat was met de 1100en die pas bij 40 km/u eind serie bereikte en ander verhaal. Zeker toen de 1100en nog gietstalen weerstanden hadden was doorzakken nog wel eens het geval.
Flip
Het trage aanzetten naar 130 was mij ook opgevallen ondanks dat het vermogen van de zes motoren iets onder die van de 1100en lag.
Uit de historie blijkt dan ook hoe dat zat.
In Engeland werden zij ingezet in een bergachtig gebied voor reizigerstreinen met een maximum snelheid van 80 km/u. Wanneer je als constructeur dergelijke eisen onder je neus krijgt ga je iets ontwerpen wat optimaal aan deze eis voldoet. Zo snel mogelijk aanzetten tegen de helling op. De adhesie maximaal benutten en rekening houden met de maximaal toegelaten asdruk. De trekkrachtkromme moet dan een steil verloop hebben. Wanneer je een dienstregelingsnelheid van 130 km/u ambiëert heb je een vlakker verlopende trekkrachtkromme nodig.
e.e.a bereik je door het kiezen van een optimale tandwieloverbrenging.
NS heeft deze loks gebruikt voor lichte reizigerstreinen voor 130 km/u. Welicht waren zij meer dan de 1100en geschikt voor het rijden van middelzware tot zware goederentreinen. De aanzettrekkracht lag in de buurt van de 1200en. Het veelvuldig aanzetten was ook een kleiner probleem geweest met weerstand gestuurde loc'n doordat al bij zeer lage snelheden de eindstanden S, SP en P waren bereikt. En dat was met de 1100en die pas bij 40 km/u eind serie bereikte en ander verhaal. Zeker toen de 1100en nog gietstalen weerstanden hadden was doorzakken nog wel eens het geval.
Flip
Stoomloc's zijn vervuilende beauty"s