Herdenking omgekomen spoorwegpersoneel WOII
Geplaatst: 04-05-2015 16:24
Rond de driehonderd mensen woonden op 4 mei de herdenking bij van de spoorwegmedewerkers die in WOII zijn omgekomen. Michiel van Roozendaal, directievoorzitter van NedTrain, en Ernst Loois, lid van de Centrale Ondernemingsraad, legden namens NS een krans. Ook ProRail, onder meer vertegenwoordigd door de nieuwe directeur Pier Eringa, de Bond van Gepensioneerd Vervoerspersoneel en de Gemeente Utrecht, vertegenwoordigd door burgemeester Jan van Zanen, legden kransen.
Nicole van Varik, oud-NS’er en lid van het NS Harmonieorkest gaf eerst met haar trompet het taptoesignaal en blies na de minuut stilte de klanken van The last post.
Daarna vertelde Lenie de Leeuw, dochter van de joodse Utrechtse bakker Jozef de Leeuw, over de lotgevallen van haar familie in de oorlog. Haar vader kreeg de opdracht om alle joden die vertrokken vanaf station Maliebaan, het huidige Spoorwegmuseum, naar doorgangskamp Westerbork twee krentenbollen mee te geven. Toen er in 1943 weinig joden meer in de stad over waren, werd opgemerkt ‘geef de volgende keer die bakker ook maar mee.’ Voor hem hét sein om onder te duiken. Hij overleefde WOII, veel van zijn familieleden niet. Lenie besloot haar relaas met de krachtige oproep: “Laat het verleden van mijn familie en vele anderen niet de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen zijn.”
Insite
Nicole van Varik, oud-NS’er en lid van het NS Harmonieorkest gaf eerst met haar trompet het taptoesignaal en blies na de minuut stilte de klanken van The last post.
Daarna vertelde Lenie de Leeuw, dochter van de joodse Utrechtse bakker Jozef de Leeuw, over de lotgevallen van haar familie in de oorlog. Haar vader kreeg de opdracht om alle joden die vertrokken vanaf station Maliebaan, het huidige Spoorwegmuseum, naar doorgangskamp Westerbork twee krentenbollen mee te geven. Toen er in 1943 weinig joden meer in de stad over waren, werd opgemerkt ‘geef de volgende keer die bakker ook maar mee.’ Voor hem hét sein om onder te duiken. Hij overleefde WOII, veel van zijn familieleden niet. Lenie besloot haar relaas met de krachtige oproep: “Laat het verleden van mijn familie en vele anderen niet de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen zijn.”
Insite